Na een jaar vol voorbereidingen en uitkijken naar de dag dat vertrekken, is het eindelijk zo ver! We vertrekken vanaf Schiphol voor onze self drive safari in Zuidelijk Afrika. In dit reisverslag nemen we jullie mee op reis door verschillende natuurgebieden in Botswana, Namibië en Zimbabwe. 

Dag 1 en 2 De vliegreis van Amsterdam naar Kasane

We vertrekken in de avond (19.15) vanaf Schiphol. Voor die tijd nog even de auto naar de smart parking in Aalsmeer brengen en dan worden we naar Schiphol gebracht. We hebben 1 volle koffer met fotoapparatuur en en grote koffer voor ons samen. Netjes toch? We vliegen via Londen naar Johannesburg. We hebben bewust voor een nachtvlucht gekozen, want anders zouden wij in de avond op Johannesburg landen en daar dan op de luchthaven moeten overnachten om de volgende dag door te kunnen vliegen naar Kasane in Botswana. Nu sluit het allemaal mooi aan, en hebben we op Johannesburg een ruime overstaptijd van 3 uur (die we nog hard nodig gaan hebben!)

De vlucht van Schiphol naar Heathrow, het overstappen en de vlucht naar Johannesburg verlopen allemaal soepel. Wel een prachtig fenomeen onderweg; enorme onweersbuien, die de eerste regens brengen in centraal afrika. We zien een onweersfront van wel 200 kilometer en de piloten vliegen er met een ruime boog omheen. Helaas hield het niet op camera, dus jullie moeten ons maar geloven op ons woord. Na de landing op een koud en regenachtig Johannesburg gaan we in de richting van de transferdesk van Air Botswana, waarmee we doorvliegen naar Kasane. De vriendelijke dame achter de receptie vraagt ons of we naar Maun of Gabarone vliegen, waarop ons verbaasde antwoord is; "nee, naar Kasane." De dame reageert rustig maar verbaasd; "oh, maar die vlucht gaat niet meer hoor." We hadden besloten er deze vakantie van het begin af aan lekker onstpannen in te gaan zitten, dus relaxed vroegen wij "hoe laat gaat de volgende dan?" Die volgende bleek niet meer te gaan. Nooit meer..... Maar geen paniek, ze ging ons omboeken naar Airlink, een lokale dochteronderneming van South African Airways. Vol enthousiasme liepen we met de dame van Air Botswana mee naar de desk van Airlink, waar onze relaxedheid weer getest werd. Ze konden ons niet zomaar omboeken. Daarvoor moesten ze akkoord hebben van het hoofdkantoor van Air Botswana. En dat gaat doorgaans met een Afrikaans tempo. Maar zoals voorgenomen, we maakten ons niet druk. Het enige dat nog even van belang was, was onze koffer die doorgelabelled was voor Kasane. Die moest uit de bagage gevist worden. Dat zou geregeld worden. Na 2 uur was er eindelijk goed nieuws; er was gebeld vanaf het hoofdkantoor van Air Botswana, we mochten mee met Airlink! We kregen een nieuw label van onze koffer, waar met hoofdletters "RUSH, RUSH, RUSH" op stond. Dat ging gelukkig allemaal goed. Daarna snel inchecken voor de vlucht met Air Link naar Kasane. Het was gelukkig gezellig aan boord, met een stel Amerikaanse Pensioners die de overzeese gebieden met hun aanwezigheid gingen verblijden. (Inderdaad, hier zit een cynische ondertoon onder). Na een ruim uur kwamen wij aan op een warm Kasane en kon het onthaasten echt beginnen. Wij werden opgehaald door "Rocky" van The Old House, ons guesthouse voor de komende 3 nachten. 

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 3 Chobe National Park

We beginnen de dag vroeg met een game drive naar Chobe National Park. De eerste dagen hebben we nog geen huurauto, dus we doen een guided tour. Rocky staat om 6:00 bij onze kamer en we vertekken richting het park. Onderweg nog een aantal andere nederlanders en belgen ophalen en dan komen we al snel bij het park. Het begint meteen al goed met een troep wilde honden. Die hebben we tijdens eerdere reizen niet gezien, dus daar zijn we blij mee. Ze liggen overigens gewoon langs de snelweg. We zien ook vrij snel een aantal zeldzame Sabel Antilopes. Prachtige dieren, met hun donkere vacht en mooite geweien. 

Sabel Antilope

Wilde Hond

Wilde Hond pups

Sabel Antilope

Na de wilde honden en de sabel antilopes gaan we verder het park in. We zien verschillende gieren (witruggier en kapgier) en al snel begrijpen we waarom; er is een olifant gegrepen door een troep leeuwen. Daar komt wel het een en ander op af. 

Naast deze hoogtepuntjes zien we natuurlijk nog prachtige vogels, wrattenzwijnen, impala's, kudu's, olifanten, giraffes, mangoesten, buffels, bavianen, vervetapen, stokstaartjes, nijlpaarden en waterbokken. Na de game drive gaan we terug naar het guesthouse en hebben we wat uurtjes voor onszelf. We gaan op zoek naar een mooi souvenir en we verkennen de winkels alvast voor over 2 dagen als we boodschappen moeten gaan doen. We vinden een prachtig houtsnijwerk van een neushoorn en willen niet het risico lopen dat we die later tijdens de reis niet meer tegen komen, dus we kopen hem nu al. 

Aan het eind van de middag gaan we de boot op voor een sundowner cruise op de Chobe river. Dit hebben we al eerder gedaan en dat is altijd prachtig. Zo ook deze keer. We zien weer veel olifanten, deze keer steken ze zelfs de rivier over. We hebben de GoPro ook meegenomen en geprobeerd wat onderwater filmpjes te maken, maar dat werd niet echt mooi. De nieuwe lens (Canon EF 500mm F1:4 L) komt goed tot zijn recht tijdens de boottocht. We zien prachtige vogels, zoals de Afrikaanse Zeearend, Geelsnavelwouw, Bonte IJsvogels, Bruinkapijsvogels, Kleine Bijeneters, Witkapbijeneters en nog veel meer. 

Geelsnavelwouw (Yellow Billed Kite)

Bruinkapijsvogel (Hooded Kingfisher)

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 4 Victoria Falls

Vandaag iets minder vroeg uit de veren; we ontbijten eerst en rond een uur of 8:00 gaan we richting de Victoria Watervallen. Een kleine verrassing voor ons, we gaan deze keer niet via de Zambiaanse kant (met de veerpont de Zambezi over), maar via de Zimbabwaanse kant. Leuk, een paar nieuwe stempels die we nog niet in ons paspoort hadden. In Zimbabwe is corruptie aan de orde van de dag en dat zie je dus ook bij de grensovergang om je heen gebeuren. Een paar dollars extra tussen je paspoort en alles is ok. Een aparte belevenis. Onze chauffeur overhandigd ons aan een chauffeur aan de andere kant van de grens. Zijn naam is Innocent, maar dat is slechts een naam, weet hij ons te melden. We rijden naar het plaatsje Victoria Falls, waar we onze eigen gang kunnen gaan, als we maar op tijd bij het postkantoor zijn voor de transfer terug. We gaan het park in en laten ons overweldigen door het geweld van de watervallen. Het is laag water, dus een deel van de watervallen staat bijna droog en bij de rest is het eigenlijk wel fijn, nu kun je zonder regenjas rondlopen omdat de spray veel minder is. 

Main Falls

Devil's Cataract

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 5 en 6 Naar Namibië

Vandaag nemen we de huurauto in ontvangst en gaan we op weg richting Namibië. Midden in de nacht hadden we niet gedacht dat het door zou gaan, want Suzanne werd de avond ervoor verschrikkelijk beroerd. Gelukkig knapte zij in de tweede helft van de nacht snel op en konden we toch onze reis vervolgen. De huurauto werd bij ons guesthouse gebracht, maar helaas waren niet alle papieren in orde, dus daar ging wat extra tijd in zitten. Nadat het allemaal geregeld was konden we toch echt op pad.

Eerst even wat boodschapjes doen en dan naar Ngepi Camp in Namibië. De reis verliep soepel en we verzamelden als snel wat mooie stempels in ons paspoort. Bij de douane in Namibië ontmoeten wij een Australisch stel dat in de problemen kwam omdat zij geen Namibische dollars of Botswaanse Pula bij zich hadden en dat was het enige dat geaccepteerd werd als betaling voor de wegenbelasting. Gelukkig konden wij wat wisselen voor ze. Na de douane vervolgen wij onze lange weg over de Caprivi Strip. Een lang en saai stuk waar we al gauw een uur of 4 over doen. Aan het einde van de Caprivi Strip wacht ons een Namibische Politieagent bij een hek waarvoor we netjes stoppen. Na wat formele vragen meldt de agent ons dat hij "doesn't want to fine us for failing to stop at the stop sign" dus of we even onze auto achteruit willen rijden. Ook het achteruitrijden laat geen stopstreep of bord zien, dus dat we daar niet netjes precies voor gestopt waren was niet zo heel erg raar. Gelukkig wilde hij ons geen boete geven en na het achteruit rijden deed hij het hek open en mochten we verder. Daarna komen we al snel aan bij Ngepi Camp. Daar hebben ze verstand van terreinauto's, dat wordt meteen duidelijk. De echte terreinauto's kunnen door het ruwe terrein, voor de wannabee's hebben ze een apart spoor aangelegd. 

Ngepi ligt prachtig aan de Okvango rivier en wij hebben hier een boomhut gereserveerd. We melden ons bij de receptie en worden enthousiast welkom geheten. We krijgen uitleg waar onze boomhut is en we kunnen op pad. Op onze vraag of we nog een sleutel krijgen, wordt met een grote glimlach geantwoord; "nee, die ligt onder de deurmat." 

Deze boomhut is echt fantastisch. Slechts een paar rieten rolgordijntjes (en een klamboe natuurlijk) scheiden het bed van de rivier. Wat een fantastisch uitzicht. Als we ons eenmal op een stoel hebben laten ploffen om bij te komen van de lange reis, komt er een kudde buffels uit de bossen tegenover ons om te drinken bij de rivier. Daarna volgen nog wat olifanten, bosbokjes, impala's en wrattenzwijnen. Een heerlijke plek! 

Lekker genieten vanuit de hangmat

Uitzicht over de Okavango rivier

Zonsopgan over de Okavango Rivier, zo vanuit ons bed

De volgende dag besluiten we het er rustig van te nemen en gaan overdag, zo rond het heetste moment, lekker zwemmen in de Okavango rivier. Gezellig tussen de krokodillen en nijlpaarden. Gelukkig wel met een veilige kooi om ons heen. 

Later op de dag doen we nog een boottochtje over de rivier. Het is echt prachtig hier. We kunnen gelijk nog even een foto nemen van ons boomhutje vanaf het water. 

Ngepi Camp, Treehouse 5 1/2

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 7 en 8 De Fata Morgana

Na een heerlijk verblijf bij Ngepi, gaan we op weg naar wat het hoogtepunt van de reis moet worden; 2 dagen en 2 nachten de Okavango Delta verkennen. We zetten koers naar Mbiroba Camp, waar de Polers trust zit. Van daaruit zullen we met een Mekoro de delta gaan verkennen en overnachten op eilandjes in de delta. Althans, dat denken we....

Eerst moeten we met de Mohembo veerpont de Okavango rivier oversteken. Niet zo spannend als bij de Kazungula veerpont tussen Botswana en Zambia, maar als toerist is het toch even puzzelen hoe het nou precies werkt. Er ligt niet echt een asfaltweg naar de aanlegplaats van de boot namelijk. Er liggen verschillende sporen naar de rivier toe, dus als je de eerste bent, dan is het even afwachten welk spoor je moet hebben. Gelukkig ging het allemaal goed en met een kwartiertje staan we aan de andere kant van de rivier en kunnen we verder naar Mbiroba. 

Bij aankomst in Mbiroba wacht ons de eerste verrassing; we worden naar ons huisje gebracht. Ehm, huisje? We gaan kamperen in de delta. Dat blijkt een misverstand, de eerste nacht is in een huisje en de volgende dag gaan we pas de delta in. Een teleurstelling, maar we passen ons aan. Het huisje is prima, daar ligt het niet aan. Het kamp in zijn algemeen is wel een beetje vergane glorie. Erg jammer, want je kunt met wat goede wil nog wel zien dat het ooit een geweldige plek moet zijn geweest. We krijgen een lunch geserveerd en daarna moeten we maar gaan relaxen. Daar hebben we niet echt behoefte aan, maar goed. We vermaken ons wel. We zien gelijk al weer allerlei nieuwe vogelsoorten.

Geelhoofdketellapper (Yellow Fronted Tinkerbird)

Aan het einde van de middag gaan we met onze gastheer (hierna; het baasje) een wandelingetje maken langs het water. Communicatie blijkt lastig, ondanks dat hij wel redelijk engels spreekt. Wat wel duidelijk is, is dat we een tweede teleurstelling krijgen; we gaan niet met een Mekoro de delta in, maar met een boot. We leggen uit dat dat toch echt niet is waar we om gevraagd hebben, maar het blijkt niet anders te zijn. Aanpassen maar weer dus. We bedenken ons dat een boot eigenlijk wel net zo fijn is met fotograferen, in plaats van zo'n instabile kano.

Bij het avondeten komt de planning voor de volgende dag ter sprake. Dat dreigt ook weer op teleurstelling uit te lopen. Het baasje stelt namelijk voor om pas om 8.30 te ontbijten en daarna naar de boot te gaan. Dat was niet echt wat wij in gedachten hadden. We komen namelijk om beesten te zien, dus dan moet je vroeg zijn. We stellen voor om 5.30 te ontbijten. De schrik sloeg het baasje om de oren, dat kon echt niet, dan was de boot nog niet klaar. We sluiten een compromis op 7.30 ontbijt en dan om 8.00 naar de boot. Met tegenzin, maar meer zit er niet in. De deal is dan wel dat we uitgebreid de boel verkennen en de tijd nemen om naar ons eiland te gaan, zodat we veel kunnen zien. We zullen een lunch meenemen voor onderweg. Op de vraag of er nog specifieke wensen zijn antwoorden wij; geen vis. Dat was geen probleem.

De volgende ochtend staat het ontbijt al keurig op tijd klaar, dus we beginnen direct. Na een paar minuten komt het baasje vertellen dat de gids iets later is en zonder de gids kunnen we niet naar de boot. Het zal dus tegen 8.30 worden dat we naar de boot gaan. Grom.... Uiteindelijk moeten we wachten tot 9:00 voor we eindelijk richting de boot gaan. In de tussentijd verbazen wij ons over de hoeveelheid zooi die er mee gesleept wordt voor het eiland (2 grote tafels, tenten, keukengerei, matrassen, etc. etc.).

Bij de boot aangekomen blijkt het ook allemaal niet te passen, al die zooi en dan wij ook nog eens. Dus we moeten even wachten, dan kunnen de spullen naar het eiland gebracht worden en kunnen wij daarna opgehaald. Vreemde keuze om ons maar te laten wachten, maar verbazen doet het ons niet helemaal meer, we moeten iedere keer wachten. Uiteindelijk is het om 11:00 eindelijk zo ver, we kunnen richting het eiland. Waar we vervolgens na nog geen half uur ook aankomen.... Niks uitgebreid de omgeving verkennen en de tijd nemen om veel te zien. Dat kon ook niet, want onze lunch was bij het baasje op het eiland. Op het eiland dus eerst maar even relaxen (=wachten) totdat de lunch geserveerd zal worden. We zien al vrij snel dat ze de stoeltjes niet meegenomen hebben, dus de zittingen uit de boot worden aan land gebracht zodat wij kunnen zitten.

Vervolgens zal de gids met de visser (eigenaar van de boot) terug gaan naar de haven om de visser terug te brengen (en de stoeltjes te halen natuurlijk).  Een half uurtje later worden we geroepen voor de lunch. Een heerlijke tonijnsalade, die we met grote verbazing in de ogen van het baasje afslaan, omdat we geen vis eten..... Even wachten dus tot hij een nieuwe lunch in elkaar draait. Terwijl wij wachten op de nieuwe lunch, horen wij in de verte de gids weer terug komen. Of toch niet? Het was ineens zo stil? 10 Minuten later bleek het toch onze gids te zijn en rustig aan kwam varen. Hij mikte de punt van de boot mooi op het natuurlijke inhammetje waar de boot eerder ook aangelegd was, maar leek niet zo heel handig met de boot, want uiteindelijk kon hij de boot pas 20 meter verderop aanmeren.

Na de lunch was het hoog tijd dat wij maar weer eens moesten gaan relaxen, vond het baasje. Dan konden we in de middag een boottocht gaan maken. Eindelijk echt het waterop om de delta te verkennen, dachten wij! Maar, dat kon niet voordat we nog een high-tea (thee met een droog kaakje) door onze strot geduwd kregen. We hadden nog wel een gezellig gesprek met onze gids, die ons de belangrijkste regel tijdens een safari leerde; pas als de gids gaat zweten, dan heb je een probleem!

Na de high tea was het dan eindelijk zo ver en konden we de boot in. We moesten wel even een reddingsvest om doen, wat we jolig deden. Toen de gids de motor startte, bleken die vesten wellicht niet zo overbodig, want we lagen bijna in het water, met de fotoapparatuur en al. Dat beloofde veel goeds. We waren pas 20 meter van het eiland verwijderd en de motor was al 5 keer afgeslagen. Eindelijk bleef de motor lopen en konden we de delta gaan verkennen. De Gids vragen om even te stoppen zodat we iets konden bekijken, dat durfden we niet te doen, want misschien zou de motor wel weer afslaan. Dat gebeurde natuurlijk alsnog, op zo'n 100 meter van het eiland. Alleen deze keer kreeg de gids de motor niet meer aan de praat. Er zat maar een ding op; bellen voor hulp. Gelukkig was er mobiel bereik en kon er hulp gestuurd worden. Ondertussen begon de gids te zweten als de Victoria Watervallen, dus we maakten ons ernstige zorgen. Niet zo gek, als je je bedenkt dat je je met een stuurloze boot bevindt in het domein van aggressieve nijlpaarden en hongerige krokodillen. Zonder motor ben je weerloos tegen die dieren.

Door alles wat tot dat moment niet was gelopen zoals afgesproken en de bewustwording dat de gids gewoon met ons op pad was gegaan terwijl hij wist dat de motor niet goed was, besloten wij dat het niet in ons belang zou zijn om met deze Botswaanse versies van Dumb & Dumber een nacht op een eiland door te brengen. Niet omdat wij bang waren voor de natuur, maar meer omdat wij bang waren wat voor verkeerde beslissingen ze verder nog op elkaar zouden gaan stapelen. We hebben de gids dus direct verteld dat wij, als we gered zouden worden, niet op het eiland wilden overnachten, maar terug wilden naar Mbiroba. Daar had de gids begrip voor. Er werd gecommuniceerd met het baasje en het opperbaasje in de grote stad en wij dachten; dat komt goed. Terwijl wij in afwachting waren kunnen we in ieder geval wel genieten van de rust van de Delta, zo tussen alle papyrus. En maar duimen dat er geen nijlpaard komt. 

Tegen het einde van de middag kwam er een bootje langs, met gelukkig een monteur aan boord. Dit was niet onze reddingsboot, maar iemand die toevallig langs kwam. Deze jongen keek naar de boot en had al snel ontdekt dat er inderdaad het een en ander mis was met de brandstofinstallatie van de boot. Hij wist de motor wel provisorisch werkend te krijgen, zodat we in sukkeldraf tegen de stroming in terug konden naar het eiland. We waren intussen een paar honderd meter afgedreven, dus het duurde even voor we bij het eiland kwamen, waar wij met grote verbazing zagen dat het avondeten voor ons voorbereid werd. En dat terwijl het al heel snel (nog een half uurtje) richting zonsondergang ging en daarna is er nog een klein uurtje licht, waarna het te gevaarlijk is op het water.  We maakten nog maar eens duidelijk dat we niet van plan waren op het eiland te overnachten. Er werd druk gebeld en wij kregen de telefoon; "The big boss in Maun for you". De Big boss in Maun had begrepen dat we pech hadden met de boot en dat wij graag terug wilden naar het vaste land. Maar het zou al snel donker worden, dus hij stelde voor dat we morgenochtend terug zouden gaan. Gelukkig kregen we hem aan zijn verstand gepeuterd dat dat onacceptabel was omdat wij ons leven niet zeker waren bij Dumb & Dumber, dus toen werd in allerijl het kamp afgebroken. Blijkbaar moest alles weer in 1 keer terug, terwijl de visser van 's morgens er was met een rescue boot.

Ons verzoek om dan toch vooral maar direct terug te gaan met de rescue boot werd afgewezen; hij stonk naar vis, dus dat kon niet. Na enig aandringen werd het verhaal gewijzigd; dat zou de boot niet aankunnen, dan zou hij zinken. De visser moest onze boot maken en dan konden we daarmee terug. Terwijl de zon achter de horizon verdween, repareerde de visser de boot en werd het kampement verder afgebroken. Uiteindelijk moest alles dus in die ene boot, wat 's morgens niet paste moest nu dus wel gaan passen. Uiteindelijk paste het en zat het baasje met rechaud en al op de boeg van de boot. De visser duwde de boot af, en we gingen met het laatste licht op weg terug naar het vaste land. En of het zo moest zijn, na 25 meter stopte de motor er mee. We zagen ons al met een volle boot vol met heerlijk geurende etenswaar over de Okavango delta dobberen... Gelukkig wist de visser onder het licht van een Nokia 6610 de boot nog een keer te maken en konden we weer met een sukkeldrafje richting de haven. Het waren spannende momenten. Na een ruim half uur kwamen we aan in de haven, pakten wij onze spullen en liepen wij naar onze eigen auto, ons niet bekommerend hoe Dumb & Dumber met al hun rotzooi weer terug zouden komen.

Terug in Mbiroba kregen wij de sleutel van ons huisje weer terug. We hebben de frustratie even heerlijk onder de afrikaanse sterrenhemel van ons afgedouched en besloten om de volgende ochtend om 6:00 bij het eerste licht weg te rijden om naar onze volgende bestemming te gaan. Het baasje had ons op de eerste dag verzekerd dat we echt wel op tijd weg moesten gaan, want de dag erna zou het Independence Day zijn, dus iedereen zou op de dag van ons vertrek met diezelfde veerpont als die wij moesten nemen mee moeten, zodat ze Independence Day konden vieren in hun geboorteplaats. Dan zou het zomaar 3 uur kunnen duren voor wij met de veerpont over konden varen en daar hadden we niet echt zin in. Het baasje had op de eerste dag ook gelijk even gechecked of wij nog ruimte hadden in de auto, zodat hij met ons mee kon rijden richting Maun, want wij moesten toch die kant op... Daar hadden we dus niet zo'n zin meer in na alle gebeurtenissen. Er werd nog wel lauw avondeten voor ons geserveerd en tijdens het avondeten hebben we het baasje uitgelegd dat wij geen ontbijt hoefden de volgende ochtend, omdat wij vroeg zouden vertekken. 

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 9 Van de Fata Morgana naar het Walhalla

Zoals gepland, reden wij om 6:00 weg vanuit Mbiroba, het hele kamp in rust achterlatend. Heerlijk om weg te zijn bij deze prutsers. En nu maar gauw genieten van alles om ons heen om de pech te vergeten. Om 7:15 kwamen wij aan bij de Mohembo veerpont en konden er als 2e auto oprijden.De drukte die het baasje ons voorgespiegeld had bleek dus ook enorm mee te vallen. Het gevolg was dat wij al om 8:30 aankwamen bij onze volgende bestemming: Drotsky's Cabins langs de Okavango rivier. We kwamen in een Walhalla terecht.

Een prachtige locatie en hele hartelijke mensen, die gelijk excuses maakten dat de kamer nog niet klaar was, maar dat er koffie en muffins stonden waar we van konden pakken. En of we misschien een boottripje wilden doen? Dat leek ons wel wat, dus nog geen half uur later zaten we met, zo bleek, de vogelkenner van het guesthouse op de boot en bracht de gids ons van de ene naar de andere fantastische plek. We hebben hier de meest prachtige vogels gezien; bijeneters, roofvogels, ijsvogels en de illustere Pel's Fishing Owl. Na 2 uur werd het tijd om terug te gaan naar het guesthouse. Toen werd snel duidelijk hoe gevaarlijk het avontuur de dag ervoor was geweest, want wij werden uit het niets aangevallen door een nijlpaard, dat de boot een enorme klap gaf. Gelukkig hadden we een ervaren gids en een goede boot, dus het liep allemaal goed af. De rest van de dag hebben we genoten van het zwembad en de vogels bij de rivier en rondom het guesthouse. 

Kleine bijeneter

Reuzenijsvogel

Pel's Visuil

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 10 Richting Moremi

Op dag 10 verlaten we Drotsky's Cabins, wetende dat we er zeker nog eens terug zullen komen, maar dan voor meer dan 1 nachtje! We gaan richting Maun, waar we 1 nachtje zullen slapen bij Old Bridge Backpackers. Daarna gaan we Moremi in. Ook Old Bridge Backpackers is een positieve verrassing. Er hangt een heerijke ontspannen sfeer en het is lekker dicht bij de stad. Dat komt goed uit, want we moeten nog even naar het Department of Wildlife om onze toegang tot Moremi en de Central Kalahari te krijgen. Daar stuiten we gelijk op een probleempje. We hebben namelijk vouchers voor onze overnachtingen gekregen van de verhuurmaatschappij van de auto, maar geen betalingsbewijzen dat we ook daadwerkelijk betaald hebben voor de campsites. En die willen ze graag zien bij het Department of Wildlife. Daar zullen we dus achteraan moeten, anders mogen we de parken niet in. Het is al bijna sluitingstijd overal, maar gelukkig kunnen we 2 van de 4 betalingsbewijzen te pakken krijgen. De andere 2 moeten we in de ochtend maar regelen. 

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 11 en 12 Third Bridge Moremi

Voordat we naar Moremi kunnen moeten we eerst nog even achter onze vergunningen voor de parken aan gaan en daarna nog boodschappen doen, hout kopen en dan kunnen we eindelijk naar ons favoriete park! Gelukkig kunnen we het bij de Department of Wildlife snel regelen, dus op naar de Spar en de Choppies voor de boodschappen. Dat gaat allemaal voorspoedig, dus al vrij snel draaien we de neus van onze Landcruiser richting Moremi, een rit van 2 a 2 1/2 uur. Onderweg stoppen we nog even voor wat brandhout en voor we er erg in hebben rijden we de onverharde wegen al weer op. De weg naar de zuidelijke toeganspoort (South Gate) blijkt langer dan wij in onze gedachten hadden. Gelukkig hebben we alle tijd, dus we genieten van de afrikaanse trilplaat, ook wel dirt road genoemd. rond het middaguur bereiken wij de gate en staan we 5 minuten later in Moremi. We besluiten direct maar te lunchen op de picknicksite bij South Gate en bekijken de route die we zullen gaan nemen. De GoPro bevestigen we voor op de Bullbar van de auto. We overnachten in Third Bridge, en de route is simpel, via First en Second bridge naar Third Bridge rijden. We proberen onderweg de goPro uit, wat leuke beelden geeft. We komen onderweg een auto tegen die een deur van de cabine open heeft staan onder het rijden, en maken ze daar even op attent. Terwijl we weer wegrijden vragen we ons af wat we onderweg allemaal voor spullen tegen zullen komen, want met al dat gehobbel zal er vast wat uit de auto gekomen zijn. Uiteindelijk valt het reuze mee en vinden we slechts 1 stukje kampeeruitrusting waar we zelf nog veel plezier van gaan hebben; een opblaasmaar matrasje! Na flink wat kilometers door het park, komen we onze eerste eigen leeuw tegen. Nou ja, hij kwam ons tegen eigenlijk. Wij zagen alleen maar een wrattenzwijntje. Het was onze eerste, dus stopten we om wat foto's te maken. Toen we weer weg wilde rijden, bleek er een klein stukje (10 meter) voor onze auto een serieuze leeuw te zitten. Die had trouwens ook wel zin een een speklapje, dus besloop hij ons wrattenzwijntje. Iedereen zag het al van mijlenver aankomen dat het niet ging lukken natuurlijk. Maar ja, katten zijn katten, dus als het mislukt is, dan was het gewoon de bedoeling ook helemaal niet. 

Na deze prachtige ontmoeting rijden we door richting het restcamp. Daar worden we positief verrast; er is tegenwoordig een tuck-shop waar je allerhanden boodschappen kunt kopen. Dat was er in 2012 nog niet toen een hyena ons laatste water had gestolen. De campsites worden sinds 2013 door private ondernemingen gerund (daarvoor door de overheid) en die pakken de zaken iets commerciëler aan. We kopen een lekker koud colaatje en gaan op zoek naar onze campsite. Die ligt prachtig aan de rand van het restcamp en kijkt uit over een moerassig stuk, waar de olifanten veel zitten. Zoals gebruikelijk in Moremi staat er altijd een olifant op je te wachten als je op je campsite komt.Dus ook deze keer weer. Het is een prachtig mannetje, dat heerlijk rustig staat te genieten van het gras rond onze campsite. We blijven hier 2 nachten, dus dat wordt genieten op zo'n mooie plek. 

In de avond worden we bezocht door een bruine hyena, die komt kijken of er nog wat etensrestjes zijn. Hij laat zich gelukkig makkelijk wegjagen. 's Nachts horen we helaas weinig roofdieren, maar het blijft zeker geen rustig nachtje. Halverwege de nacht komt er een groep olifanten met kleintje uit het moeras en ze lopen precies over onze campsite. Het is volle maan, dus we kunnen het allemaal goed zien. Ze blijven een tijd rond onze auto hangen om gras en takken te eten. Best spannend een stuk of wat van die kolossen op een meter of 2 van je tentje..... De volgende dag besluiten we eerst maar eens terug te gaan richting onze leeuw, maar helaas vinden we daar weinig beesten. Op de terugweg zien we wel gestreepte jackhalzen, erg leuk want die hebben we nog niet eerder gezien. Iets verderop (echt maar 50 meter) blijkt een troep wilde honden te zitten die een impala hebben gegrepen. De impala kunnen we helaas niet zien, maar de uitbundige wilde honden wel. Ze bouwen een waar feestje vanwege de vangst. Zulke dingen blijven vaak niet onopgemerkt, dus het duurt dan ook niet lang voordat er een gevlekte hynea komt kijken of hij de impala kan stelen van de honden. Na een half uurtje geeft hij het toch maar op.

Gestreepte jahkahls

Wilde honden

Na de wilde honden en de jackhalzen besluiten we om de route van Mboma Island te gaan rijden. Een lange route (rond de 20 kilometer waar je gerust een uur of 3 over doet), maar het blijkt al snel de moeite waard. Alle dieren die we niet zagen tijdens onze ochtend rit, zitten hier op Mboma Island. We zien grote kuddes olifanten, impala's, kudu's, zebra's en giraffes. Ook voor de kleinere diersoorten hebben we natuurlijk aandacht en halverwege de route zien we een prachtige gestreepte ijsvogel. Die hebben we ook nog niet eerder gezien. 

Gestreepte ijsvogel

In de middag gaan we terug naar onze campsite voor een late lunch. Juist als we die op hebben, komt onze trouwe olifant weer even op bezoek. Hij loopt op 5 meter voor ons langs in alle rust. Wel even spannend, maar als je rustig blijft en goed de signalen in de gaten houdt, gaat het goed. Hij gaat vervolgens een uurtje of 2 uitrusten van alle inspanningen bij onze buren. Hij gaat pal naast de auto staan, waar de 2 dochters op het dak lagen uit te rusten. Ook dat gaat gelukkig allemaal goed. In de avond krijgen we de bruine hyena weer op bezoek en horen we ook 's nachts wat hyena's. Verder blijft het rustig. 

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 13 en 14 Xakanaxa Moremi

Op de 13e dag gaan we van Third Bridge naar Xakanaxa, nog steeds in Moremi. In 2012 waren we ook al in Xakanaxa en daar hebben we toen enorm genoten, dus we verheugen ons erop. Na wat omzwervingen omdat de kaart niet helemaal klopte komen we aan bij onze campsite. Helaas zijn de zaakjes bij Xakanaxa iets minder goed geregeld dan bij Third Bridge, dus de vuilniscontainers zijn leeggegooid door de bavianen en vanwege Independence Day is dat ook nog niet opgeruimd. Ook het damestoilet blijkt ten prooi te zijn gevallen aan de bavianen, maar dat is meer menselijke lompheid. Het bordje "Keep doors closed" hangt er niet voor niets. 

Gelukkig is Xakanaxa verder nog steeds een prachtige plek, met veel mooie natuur. We genieten hier van de vele vogels die rondom onze campsite zitten. Het valt ons wel op dat het in de omgeving allemaal een stuk droger is dan de vorige keer dat wij er waren. Er zijn daardoor waterdoorwadingen drooggevallen en sommigen zijn een stuk minder diep. We kunnen nu dus delen bezoeken waar we nog niet eerder zijn geweest. We besluiten om naar Dead Tree Island te gaan, een van die plekken waar wij de vorige keer graag heen wilden, maar het risico niet genomen hebben. We moeten hiervoor een waterdoorwading doen die wel iets dieper is, maar een paar meter voor ons rijdt een guide tour die precies laat zien hoe je de waterdoorwading moet nemen. Hij is wat diep, maar prima te doen. En we weten nu dat er verkeer langs dit stuk komt, dus we besluiten hem te volgen.

We zijn blij dat we de oversteek gemaakt hebben, want het is een prachtig stuk natuur, met veel dieren. Dead Tree Island zelf is een bijzondere plaats, helemaal kaal, met zoals de naam al zegt; dode bomen. Toch zien we hier grote kuddes Rode Lechwe's en impala's lopen. Op de terugweg moeten we weer door diezelfde waterdoorwading. Deze keer zetten we de GoPro aan, dat geeft een goede indruk waar we het over hebben. Alles gaat gelukkig goed en we gaan terug naar onze campsite. Aan het einde van de middag worden we mee uitgenodigd op een boottocht met een paar Zuid Afrikaanse mensen. Een erg mooie tocht. 

De volgende dag blijven we lekker op de campsite en genieten van alle natuur om ons heen. Een Mangoeste valt een eekhoornnest aan, net voor onze campsite, dus we volgen het tafereeltje op de voet. Verder komen de vogels steeds dichterbij, dus er kunnen wat mooie foto's gemaakt worden. Aan het einde van de middag gaan we nog een keer een privé boottochtje maken. We gaan naar een mythische plaats, waar enkele eilandjes liggen. Iedere avond rond zonsondergang komen honderden slangenhalsvogels, grote zilverreigers, koereigers en aalscholvers samen om veilig de nacht door te kunnen brengen. Een prachtig gezicht. Ook voor de kleinsten hebben we aandacht, de gids laat ons de Reed Frog zien.

Slanke mangoeste

Grote zilverreigers

Afrikaanse dwergaalscholver

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 15 en 16 North Gate Moremi

Op dag 15 vertrekken we vanaf Xakanaxa naar North Gate. Daar zijn we ook al eerder geweest en toen kregen we 's nachts een troep leeuwen op bezoek, dus dat belooft wat. Onderweg naar North Gate komen we nog een hele mooie kameleon tegen, midden op de weg. Prachtig om te zien hoe die kleintjes zich aanpassen aan hun omgeving.

Kamelon

We volgen een prachtige route, zoveel mogelijk langs de rivier Khwai. Als we aankomen in het kamp, worden we meteen gewaarschuwd; zorg dat je een groot kampvuur maakt, want er zijn veel roofdieren en die zijn niet bang van een klein vuurtje. Er komen 's avonds hyena's in het kamp en er doet ook een honingdas zijn ronde over de kampeerplaatsen en die heeft de nacht ervoor iemand gebeten, zo horen we. Leuk, dat klinkt veelbelovend. Oh ja, en zorg vooral dat je geen etenswaar open een bloot hebt liggen, want de bavianen en vervetaapjes zijn er op gespitst. Vooral de bavianen zijn erg link, die slopen je tent als je daar eten in hebt. Als je dus weg gaat, leg je tent dan plat! En als laatste; als je naar het toilet moet, dan is het toch het veiligste om met de auto te gaan met alle roofdieren hier. We krijgen er steeds meer zin in. Aan het einde van de middag maken we nog een gamedrive langs de Khwai rivier. Wat een prachtige omgeving. Het barst hier van de Rode Lechwe's, Kudu's, Impala's en zelfs de zeldzame Roan Antilope komen we tegen. En natuurlijk olifanten, zebra's, waterbokjes en giraffes. In de rivier liggen heel veel nijlpaarden. Ook qua vogels is het mooi. We zien zelfs een Wahlberg's Adelaar. 

Impala

Waterbok

Roan Antilope

Die avond krijgen we inderdaad de honingdas op bezoek. Hij is voor de duvel niet bang en loopt bijna ons kampvuur in om de boel eens goed te inspecteren. We weten hem nog aardig op film te krijgen. Ook de hyena komt langswandelen. Midden in de nacht worden we wakker van een hoop geritsel rond onze auto en tent; er staat een kudde impala's te fourageren naast onze auto. De hyena's janken er flink op los deze nacht, maar komen niet heel dichtbij. 

De volgende ochtend maken we nog een game drive langs de Khwai rivier, deze keer gaan we een stuk verder en komen we zelfs aan de andere kant van de rivier terecht. De temperaturen lopen al snel flink op en het wordt warmer dan de voorgaande dagen. Gelukkig heeft de auto geen buitentemperatuurmeter, maar we weten zeker dat het ruim boven de 40 graden is. We nemen een lekkere verkoelende douche rond het middaguur en blijven de schaduw opzoeken. Aan het einde van de middag doen we weer een game drive langs de rivier. Het is hier schitterend. Op de terugweg komen we een zwaargewonde zebra tegen. Het is de natuur, maar de wetenschap dat het dier snel gevonden zal worden door de roofdieren is wel confronterend. Als we terugkomen op het kampeerterrein, zien we waarom er zo op gehamerd wordt je tenten in te klappen en geen eten achter te laten..... Deze mensen hebben de nacht in de auto door moeten brengen zonder eten. 

's Avonds krijgen we weer bezoek van de gevlekte hyena en deze keer ook een jakhals. 's Nachts is er een hoop herrie rondom onze auto, maar of dat nou impala's onderling waren, of een roofdier dat een impala probeerde te pakken, dat zullen we nooit meer weten. 

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 17 en 18 Central Kalahari Game Reserve

Op dag 16 verlaten we Moremi en gaan we richting Central Kalahari Game Reserve. Dat wordt een aardige rit, dus we vertrekken vroeg vanuit North Gate. We komen weer langs Maun, dus daar gaan we weer wat boodschapjes doen. In de loop van de middag komen we aan bij de gate van het Central Kalahari Game Reserve. We worden enthousiast welkom geheten en krijgen een kaartje mee met de route naar onze campsite. We kamperen aan de rand van Deception Pan, een oude rivierbedding De weg er naar toe is zo'n 30 kilometer dus we hopen onderweg nog veel moois te zien. Hoewel het officiëel dus de Kalahari woestijn heet, is er van een echte woestijn eigenlijk geen sprake. Het is bedekt met struiken, bomen en gras en als de eerste regens komen, is het er enorm groen. Nu is het nog wat dor en droog, maar dat zal snel veranderen, want de eerste regen zal niet lang meer op zich laten wachten. Onderweg zien we nog veel mooie vogels die we niet eerder gezien hebben, maar we zien weinig wild. Als we in de buurt komen van Deception Pan zien we wel wat Springbokjes, die hebben we nog niet eerder gezien. 

Onze campsite is een beetje een verrassing. Er staan wel een "toilet" en "douche", maar zonder (stromend) water. Het "toilet" is een gat in de grond, dat al veel te lang niet is geleegd en een waar insectenfeestje..... De "douche" is op zich prima, alleen je moet dus je eigen water meenemen om te kunnen douchen en iets om je water in te doen zodat je het op een kampvuur kunt verwarmen. Helaas hebben we daar niet genoeg water voor bij ons. In het begin van de avond terwijl we met het eten bezig zijn, worden we lastig gevallen door ontzettend veel bijen, die overal op, in en aan zitten. We kunnen niet eens fatsoenlijk eten, ze gaan gewoon op je lepel zitten net voor je die in je mond doet. We eten dus maar in de auto. We komen al snel tot de conclusie dat we het een fantastisch park vinden, maar dat we toch niet goed genoeg voorbereid zijn om hier lekker te kunnen blijven, dus we besluiten dat we de 2e nacht niet blijven in dit park en gelijk doorgaan naar Khama Rhino. 's Avonds krijgen we bezoek van een struikhaas (scrub hare) en vermoedelijk een jakhals, maar dat kunnen we niet goed zien. 

De volgende morgen doen we een game drive door Deception Pan en gaan we ook nog een stukje richting Sunday Pan. Het is echt een schitterend park, we willen hier zeker nog een keer terugkomen, maar dan beter voorbereid. We zien ontzettend veel Kori Trappen, zoveel hebben we er nog nooit bij elkaar gezien. We zien ook weer een nieuwe diersoorten; de grootoorvos (bat eared fox). Deze speelse vosjes zijn vak met z'n tweeën en leven in de holen onder de grond. We zien er best een aantal, helaas allemaal redelijk op afstand. De 500mm komt in ieder geval van pas. We zien ook de gemsbok voor het eerst. Wat een machtig dier met zijn lange hoorns. Ook voor de kleintjes hebben we natuurlijk aandacht; we zien ook de grondeekhoorn voor het eerst. We komen ook weer springbokjes tegen, deze keer met jong. Prachtig om te zien. En natuurlijk zien we weer de nodige vogels, waaronder korhanen. Als we op de terugweg gaan, zien we een Zadeljakhals, die een paar honderd meter voor onze auto uit blijft lopen. 

Grootoorvos

Kori Trap

Zadeljakhals

Gemsbok

Als we terugkomen bij de Gate wordt ons nog gevraagd of we een ranger mee willen nemen naar het volgende dorp. Geen punt natuurlijk. Daarna zetten we koers richting Khama Rhino; neushoorns kijken. 

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Dag 18 t/m 21 Khama Rhino Sanctuary

We hadden gepland om 3 nachten in het Khama Rhino Sanctuary te blijven, maar dat worden er nu dus 4. Ons huisje wat we voor de 3 nachten geboekt hadden is helaas nog niet beschikbaar, maar we kunnen wel kamperen. Geen punt natuurlijk, we hebben de tent op het dak. We vragen nog of er kampeersites in het bijzonder zijn waar de neushoorns graag komen, maar ze komen eigenlijk overal wel. We hopen natuurlijk dat ze ons zullen bezoeken. We installeren ons op de campsite, maar er mist iets; vogels. Gelukkig komt het rond 18:00 goed en verschijnen onze favoriete vogels; de Eskterbabbelaars (pied babblers). 

Eksterbabbelaar

We worden weer vroeg wakker. Na een rustig ontbijtje kunnen we de tent voor de laatste keer deze trip opklappen. Alle spullen eruit en voor de laatste keer de vieze stoffige hoes er overheen. Dat voelt toch best ook wel weer fijn na 8 nachten op een rij kamperen.We maken een ochtend game drive door het hele gebied. In eerste instantie zien we niet zoveel nog, maar alle dieren blijken op het grote open stuk te staan. Daar staan ook vier neushoorn te chillen. We blijven even staan wachten om te kijken of we de neushoorns ook nog iets dichterbij te zien kunnen krijgen, maar als ze erbij gaan liggen gaan we toch maar weer een stukje verder. Wat later komen er ineens drie neushoorns zij aan zij aangedraafd, zo voor onze auto langs steken ze het pad over. Prachtig!

In de middag kunnen we het chalet in waar we de laatste drie nachten blijven. Hier kunnen we de auto uitmesten en alle spullen weer een beetje organiseren. Grootste uitdaging is het goed inpakken van de neushoorn die we op dag 1 al hebben gekocht. We doen het in de middag lekker relaxed, het is veel te warm om van alles te ondernemen. We gaan nog even kijken bij het winkeltje voor wat leuke souvenirs, maar kunnen niet echt slagen. Nauwelijks neushoorns....

Aan het einde van de middag komt onze buurman ons roepen; een stukje verderop staat een neushoorn. Deze stond op een campsite water te drinken. Toen wij er aan kwamen kreeg hij wat jeuk aan zijn Hoorn en het leek hem een goed idee om met z'n Hoorn tegen de auto aan te schuren........ Sensatie dus. Het bleef bij wat blikschade gelukkig. Pluspunten; dit is de eerste zwarte neushoorn die we gezien hebben en nog wel van heel dichtbij ook. Nu maar hopen dat hij vannacht niet aan onze auto gaat schuren.

Zwarte neushoorn

Zwarte neushoorn

We starten de dag vroeg om zes uur met een Rhino tracking. We moeten een indemnity form tekenen en er wordt ook gevraagd of we nog wel een beetje snel kunnen rennen. We rijden eerst een stukje het park in. Onderweg komen we een zwarte bull tegen, Noddy genaamd. Noddy blijkt een bekende, de krassen van het schuren tegen de auto de avond er voor staan namelijk nog op zijn neus. Noddy is met de hand opgevoed door mensen nadat hij wees was geworden. Hierdoor zoekt hij de mensen nog wel eens op en is hij absoluut niet bang voor ons. Een stukje verderop vervolgen we onze weg te voet, een aantal verse voetstappen volgen van witte neushoorns, drie als het goed is. Na wat gewirwar door de struiken (sommige met scherpe doorns) komen we een neushoorn tegen, een zwarte bull... Weer Noddy.

Zwarte neushoorn

Dat is dus niet de neushoorn die we op het spoor waren, want de voetstappen van zwarte en witte neushoorns zijn duidelijk anders. De witte hebben een soort w vorm aan de achterkant en de zwarte neushoorn afdruk is meer rond aan de achterkant. We lopen weer verder en weer een stuk verderop komen we nog een neushoorn tegen, een witte bull genaamd Hector. Hector is heel groot (1,80cm), en heeft ons in de gaten op een gegeven ogenblik. We besluiten ons weer terug te trekken voor er een gevaarlijke situatie ontstaat. Maar dit is nog steeds niet de neushoorn van het spoor! Want dat waren er drie, dus we lopen weer een stuk verder. Nadat we het al bijna wilden opgeven hoorde we toch geluid, brekende takken, en niet door een impala oid. Als we langzaam dichterbij komen blijkt dit een groep van maar liefst vijf jonge bulls te zijn, witte neushoorns. Twee groepjes zijn recent samen gekomen en hebben zich samen gevoegd in een coalitie. We volgen de groep een tijdje, en ze hebben ons eerst een hele tijd niet in de gaten. Als ze ons wel in de gaten krijgen staan ze een beetje te kijken, maar maken geen aanstalten voor een aanval oid. Na een tijdje gaan ze weer verder en gaan wij ook weer terug naar de auto. Al met al is het alweer negen uur, behoorlijk warm en dorstig. Het was een hele leuke en ook wel een beetje spannende wandeling!

Witte neushoorn

In de middag doen we weer rustig aan. Wat een warmte weer! Een volgende keer gaan we niet meer in oktober naar Botswana, veel te warm! 

De volgende ochtend staat er een nature walking trip op het programma. Om 06:00 worden we opgehaald, het is dezelfde chauffeur van gisteren, maar een andere gids. We krijgen uitleg over verschillende bomen, planten en dieren. We komen geen dieren dichtbij tegen. Na de mooie ervaring van de Rhino tracking van gisteren viel deze trip een beetje tegen. Na de walking trip gaan we naar serowe, een stad 20 km verderop, in de hoop hier wat leuke souveniertjes te kunnen vinden. Serowe blijkt niet erg op toeristen gericht te zijn. We worden met bovengemiddelde interesse bekeken door de locale bevolking. Er is markt in het centrum, dus we parkeren de auto om de markt te bezoeken. Erg leuk, veel verse groenten en fruit en veel specerijen, granen, noten, etc. Helaas is de enige stand met woodcraft verlaten... We moeten dus elders op zoek. Aan het einde van de middag doen we nog een game drive. Daar zijn we heel blij mee, we zien veel rhinos, waarvan 2 met jong en dat alles tijdens "golden hour", veel mooie foto's dus!

Witte neushoorns

Witte neushoorn

Witte neushoorns

Kudu

We sluiten af bij een waterhole waar een witte neushoorn met jong staat en een stukje verderop staan twee prachtige gemsbokken. Aan de andere kant van de waterhole staan wat steenbokjes.

Witte neushoorns, gemsbokken en steenbok

Gemsbokken

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Aan alle goeds komt een eind, dus ook aan deze prachtige reis. We hebben enorm genoten, maar moeten nu toch echt naar Johannesburg. We hebben een lange reis voor de boeg. We vertrekken om 7:00 vanuit Khama Rhino en komen rond 15:00 eindelijk op Johannesburg aan. We leveren de auto af en kunnen op het gemak inchecken en ergens wat gaan eten, onze vlucht vertrekt om 19:15. De terugreis verloopt prima, maar de schok is wat groot als we uit het vliegtuig stappen in Amsterdam en het blijkt 10 graden te zijn. We waren het iets warmer gewend....

Bekijk hier alle foto's van deze reis.

Hieronder een kleine compilatie van de boottochtjes die we hebben gemaakt in de Okavango Panhandle en Delta

Ook onder de waterspiegel is de Okavango Delta prachtig. 

Als laatste een filmpje met wat stukjes van onze game drives in Moremi.