Gegevens

Categorie: Vogelparadijs

Gepubliceerd: 28 januari 2018

• vogel
• veluwe
• buizerd

Vanmiddag bracht onze lokale buizerd ons weer een bezoekje. Hij zit regelmatig op een van onze weilandpalen, of op een van de afgetopte boomstammen bij onze natuurvijver. Meestal ben ik niet in de gelegenheid om hem goed op de foto te zetten, omdat ik óf geen camera bij mij heb, óf hij zit op een lastige plek, óf hij is al gevlogen als ik mijn camera heb gepakt. 

Vandaag had ik wat meer geluk. Hij zat op een redelijke plek, recht in mijn gezichtsveld en ik hoefde alleen de deuren van het terras maar open te doen. De camera lag in de kast en de rioolbuis (Canon 500mm F4) lag er op. Die was er snel opgeschroefd en de deur was snel open. Hij gaf mij zowaar een minuut of 10 om hem op de foto te zetten in verschillende standjes. Of, en terwijl ik dit typ, een half uur na het maken van de foto's, zit hij er weer. Maar helaas wordt het al wat grauw en heb ik wat weinig licht, dus ik geniet wel met mijn ogen nu. Hieronder de foto's van onze sessie eerder vanmiddag. 

Gegevens

Categorie: Vogelparadijs

Gepubliceerd: 08 augustus 2017

• vogel
• winterkoning

Had ik al eens gezegd dat wij echt in een vogelparadijs leven? Geloof het wel hé? Onlangs hadden wij al de jonge groene specht in de tuin waarover ik vertelde. In onze kraamstal zit nu het 2e nestje met boerenzwaluwen en die gaan snel uitvliegen. Ze krijgen al wat vliegles zo nu en dan en landen dan op de kroonluchter in de kraamstal. Wij hebben het jaren zonder zwaluwnestjes moeten stellen, dus wij zijn er ontzettend blij mee zoals u begrijpt. Maar vandaag wil ik het hebben over winterkoninkjes. U kent ze wel, die hele kleine vogeltjes, waar het geluid met het volume van een volwassen kalkoen uit komt en die het ego hebben van een chagrijnige struisvogel.  

Wij hebben sinds wij hier wonen al regelmatig een nestje van deze geweldige vogels gehad. De eerste keer hadden ze een mooie beschut plekje gevonden onder onze carpoort. Iedere dag liepen wij er langs en konden wij zien hoe ze groeiden. Geweldig! In tegenstelling tot hun naam doet vermoeden, zijn ze niet zo gek op harde winters overigens. 

De carpoort was waarschijnlijk iets te druk voor ze, want na dat ene nestje hebben wij ze niet meer gezien onder de carpoort. Eigenlijk hebben wij een aantal jaren helemaal geen nestjes van ze gezien. Tot 2 jaar geleden. Toen kozen ze een wel hele aparte plek uit; tussen de haspels met schrikdraad. U begrijpt dat wij tijdelijk geen schrikdraad hebben gebruikt natuurlijk. 

Hoewel het nestje in het schrikdraad al apart was, hebben ze dit jaar een nog vreemdere plek uitgekozen voor hun nestje; tussen de slangen van de sproeiinstallatie van de rijbak. Het viel ons al op dat er vaak een winterkoninkje zat in die buurt, maar zo op het eerste gezicht was er geen nestje te zien. Tot wij de slangen van dichterbij bekeken, en er een winterkoninkje woest op mij afgevlogen kwam, recht tussen de slangen vandaan. Helaas geen camera op mijn hoofd. En inderdaad, de rijbak is gortdroog de afgelopen weken, want sproeien is er niet bij...... 

Vandaag was het moment dat pa en moe winterkoning besloten dat het kroost uit moest vliegen. Met veel lekkers werden ze langzaam maar zeker uit het nestje gelokt, en moesten steeds een stukje vliegen om iets te krijgen. Schitterend om te zien. Ik heb een klein stukje kunnen filmen van het laatste jong dat uit het nest komt. Genieten natuurlijk. Al zijn er ook klachten; de buitenkatten Herman en Bill zitten tot hun ongenoegen tijdelijk even opgesloten...

Gegevens

Categorie: Vogelparadijs

Gepubliceerd: 26 juli 2017

Wie deze pagina al wat vaker bekeken heeft in de afgelopen jaren weet het vast wel; wij hebben een koppeltje groene spechten dat heel dichtbij woont. Ze komen regelmatig in onze tuin. Ze zijn herkenbaar aan hun "lachen". Wij zijn wel een beetje gek op ze.
In de afgelopen weken zagen wij regelmatig een erg mottige groene specht in de tuin, die zo mogelijk nog schuwer was. Op de foto zetten bleek lastig. Het bleek een jonge groene specht te zijn, herkenbaar aan de vlekken. En vandaag lukte het dan eindelijk om een fotootje en filmpje te maken!

Gegevens

Categorie: Vogelparadijs

Gepubliceerd: 10 augustus 2015

Ik schreef al eerder over ons vogelparadijs, met een hele kolonie ringmussen in de tuin zelfs een sperwer als regelmatige bezoeker van ons paradijsje. Onlangs nog ontdekten we 2 nieuwe soorten; de roodborsttapuit en de prachtige appelvinken! Helaas niet gelukt om er foto's van te maken, dus u moet mij maar op mijn woord geloven. Hopelijk gelooft u mij dan ook op mijn woord als ik vertel dat wij onlangs verschrikt opkeken toen er een vogel met schril gekrijs vanaf de natuurvijver over de weide, rakelings over het terras langs het huis vloog en dat die vogel een ijsvogel bleek te zijn! Wat een prachtig gezicht om die kleine kleurige rakker langs te zien scheren. 

Minder bijzonder voor u wellicht, maar voor ons wel heel fijn, is de komst van een koppeltje boerenzwaluwen in onze kraamstal. We hebben het 6 jaar zonder zwaluwtjes moeten stellen, iets wat ons niet zinde. We hadden ze vroeger wel in de oude stallen, maar toen ontdekte onze katten hoe ze bij de nestjes konden komen en dat werd de zwaluwtjes te spannend. De nieuwe kraamstal is anders van opzet en daar kunnen de katten onmogelijk bij de nok van de stal. Dat ontdekte de zwaluwtjes al snel en inmiddels wordt het tweede nestje uitgebroed, bovenop de bewakingscamera die er hangt om de paarden in de gaten te houden. We zijn er blij mee zult u begrijpen. 

Waar we minder blij mee waren, was dat onze eigen " piep de haan"  vandaag ten prooi viel aan een buizerd. Onze piep liep heel vaak los op het terrein, samen met zijn 10 chickies. Daar had hij een hele kluif aan, om die wandelende theemutsen bij elkaar te houden. Met regelmaat klonk zijn vermanende gekakel om de dames weer bijeen te drijven als er gevaar loerde. De dames doken dan meestal weg onder een struik of in een stal, om aan het gevaar te ontsnappen. Na een klein tokkeltje van piep dat het gevaar geweken was gingen ze dan rustig verder met hun hele " kip zijn" . En piep keek genoegzaam om zich heen, zichzelf prijzend dat hij zijn dames zo goed onder controle had. 
Vandaag heeft hij de ultieme prijs betaald, zijn dames heeft hij weten te beschermen, maar voor hemzelf kwam de buizerd te snel. Hoe stoer en groot piep ook was, tegen een havik was hij niet opgewassen. We vinden het verschikkelijk sneu natuurlijk, maar zijn blij dat we hem zo'n geweldig leven hebben kunnen geven. Met de hand groot gebracht van kuiken af aan omdat zijn moeder hem niet moest, heeft hij het toch maar mooi weten te schoppen tot baasje van 10 ondeugende dames. En dat heeft hij 5 jaar goed gedaan. Maar ook dat is de natuur. En hoe sneu ik het ook vind, het is toch ook een mooi moment, om zo'n havik te zien knokken om zijn jong van dit jaar van een maal te kunnen voorzien. Dus ik heb er toch een foto van gemaakt.  (Klik op de foto voor een vergroting)